Hersenmist
Ken je ook van die dagen dat je opstaat en voelt dat je niets zal kunnen die dag? Alsof je brein anders functioneert dan op andere dagen. Je hoopt dat de mist vandaag nog op één of andere manier zal opklaren. Opklaren om er voor te zorgen dat je de taken van deze dag zal aankunnen. Je mijmert terug over de dag van gisteren. Het was een dag dat de wereld aan je voeten lag. Je wandelde toen doorheen moeilijke taken en uitdagingen. Niet begrijpend waarom je toen deze grenzen kon verleggen. Je dacht een moment dat de problemen voorgoed achter de horizon zouden verdwijnen.
Vandaag lijkt wel of de wereld van gisteren is ingestort.
Vandaag is echter alles anders voor mij. Het lijkt alsof ik niet meer kan denken. Het lukt me nog geen halve minuut om me op dezelfde taak te concentreren. Inspiratie is verder weg dan ooit. Telkens ik opmerk dat de aandacht wegglijdt, neem ik me voor, me meer in te spannen om me op mijn taken te focussen. Ik wil maar voel dat ik niet kan. Schuldgevoelens over het slecht uitvoeren van eenvoudige taken, het steeds maar afdwalen van mijn gedachten naar alles wat maar niets met mijn werk heeft te maken spoken door min hoofd. De uren op het werk kruipen voorbij. Minuten lijken uren. Prikkels lijken niet door te dringen. Het is alsof het brein verlamt. Alles wat de zintuigen waarnemen verdwijnt in een ondoordringbare mist. Alles wat ik zelf wil denken ook. De tekst op het computerscherm waar ik al uren op staar kan ik niet absorberen, waardoor ik deze blijf herlezen. Als collega’s me aanspreken vergeet ik waar ik zonet mee bezig was. Ik spring hierdoor van de ene taak naar de andere en werk niets af. Het overzicht van wat moet gebeuren ligt ver achter de horizon. De kracht om me hiertegen te verzetten bevindt zich nog verder.
Mist in de hersenen even objectief als het breken van een been
Tezelfdertijd realiseer ik mezelf dat mijn vermogen vandaag niet toelaat om te realiseren wat ik gisteren als vanzelf realiseerde en misschien morgen opnieuw kan realiseren. Ik realiseer me dat het even objectief en concreet is als wat iemand kan realiseren net voor of net nadat hij een been brak. Alleen niemand ziet het. Op het eerste zicht is het ook moeilijker aan diagnoses zoals NLD te koppelen omdat NLD (Tenzij een tijdelijke variant van NLD) iets blijvend is en deze hersenmist op schijnbaar onverklaarbare wijze komt en gaat. Wat de ene dag evident is, is de andere dag onoverkomelijk. Het lijkt wel of ik die dag een vogel voor de kat ben. De eisen van de wereld rondom me heen zijn onhaalbaar. De wereld oogt daarom veel strenger dan gisteren. Deze vraagt wat voor de mensen om me heen evident lijkt, maar voor mij onmogelijk.
Zoektocht op internet
Toen ik hoorde dat er iets bestond als brain fog of hersenmist herkende ik mezelf hierin en startte ik een zoektocht op het internet. Ik kwam uit bij zaken zoals long covid, fibromyalgie maar ook bij mensen met niet aangeboren hersenletsel. Niet tegenstaande NLD aangeboren is, heb ik toch sterk het gevoel dat hier een link is. Lectuur van een aantal websites versterkt deze overtuiging. Vaak reageren de hersenen door het creëren van een hersenmist nadat deze een tijd zijn overbelast. Ze gaan als het ware tijdelijk in shutdown. Ook te weinig of slecht slapen kan hersenmist uitlokken.
Remedies
Op het internet vind je hierover veel tips. In mijn bronvermelding onderaan vind je daar meer websites over. Zo probeer ik zelf ook wel op mijn voeding te letten. Een stevige fietstocht in de natuur doet ook wonderen. Zo kan drie uur fietsen me doen herrijzen. Het feit dat ik op werkdagen met de fiets naar het werk rijdt heeft zeker een positieve invloed. Soms heb ik zelfs het geluk dat de mist optrekt kort nadat ik naar het werk ben gefietst. Helaas is het niet altijd zo gemakkelijk. Meditatie helpt op sommige dagen ook. Concentratiemeditatie zoals kaarsmeditatie of ademhalingsmeditatie verscherpt soms de geest. Het is echter ook zo dat de mist die op slechte dagen aanwezig is het mediteren bemoeilijkt. In mijn artikel rond NLD en Open focus geef ik meer informatie over hoe Open focus bij NLD kan helpen. Dit gaat uiteraard ook op voor hersenmist.
Evenwicht tussen vervullen van plichten en acceptatie
Net zoals bij NLD begint hier een zoektocht naar een evenwicht tussen optimaal functioneren en acceptatie. Accepteren mag niet worden gezien als een dwangmatig streven naar acceptatie. Dit laat zich niet afdwingen. Het is eerder een spontaan proces van ruimte geven aan wat is en na een rouwproces dit een plaats geven. De mogelijkheid ervaren dit na verloopt van tijd te laten zijn, los te laten en als sluitstuk te aanvaarden. Je krijgt dan ook zicht op je maximumcapaciteit. Een realistische blik op wat je kan en niet kan. Bij NLD is dit reeds moeilijk maar bij hersenmist nog moeilijker omwille van het feit dit van dag tot dag anders is. Toen ik niet wist dat bovenstaande verschijnselen hersenmist konden worden genoemd vond ik het moeilijk te begrijpen waarom ik de ene dag zo anders functioneerde dan de andere dag. Waar een gemiddelde mens ook een golfbeweging kent tussen goede en slechte dagen ( net zoals heuvels) ken ik scherpe pieken en dalen ( zoals een hooggebergte). Dit kan een schuldgevoel bewerkstelligen op de slechte dagen. Eveneens kan het valse hoop bewerkstelligen op de goede dagen. Het maakt het acceptatieproces moeilijker. De acceptatie bestaat er eveneens uit om ruimte te geven aan de pieken en dalen en steeds opnieuw een accepteren van de slechte dagen. Het accepteren dat je maximumcapaciteit van dag tot dag anders is. Dit terwijl je ook uit die dagen het beste wil halen wat betreft je verplichtingen.
https://www.hersenletsel-uitleg.nl/gevolgen/cognitieve-gevolgen/brain-fog-hersenmist