De genadeloze maalstroom van gedachten

Wanneer alles naar wens loopt. Mensen je op rozen dragen. Wanneer alle geld van de wereld je toekomt, maar elke mens toch kiest voor je omwille van wie je bent, omwille van je unieke eigen persoon. Wanneer geen enkele wens onvervuld blijft. Wanneer het leven naar je lacht.

Als op dat moment de donderwolken komen die geen mens ziet. Donderwolken met bliksems; donderwolken met hagelbuien die niet meer ophouden. Die je lichaam blijven kwellen terwijl de rest van de wereld baadt in de zon. De wereld geniet nietsvermoedend van de de zon en jij wordt gefolterd door het weer. De rest van de mensheid verklaart je gek. Verwijst naar verre oorden waar orkanen een belangrijke rol spelen in het klimaat.

Als men je vraagt  met een schouderklop “ Wat scheelt er vriend?” verstomt je tong. Woorden schieten te kort. Gedachten blijven je hoofd doorkruisen. Genadeloos als de hagelslag uit de onweerswolk.

Wanneer elke handeling mislukt door de chaos die de oneindig zinderende stroom van gedachten veroorzaken. Wanneer elk woord, daad, handeling of geest gestopt worden doordat de sluizen van de geest niet meer te stoppen zijn, rest er enkel nog het duister van de geest. Eenzaamheid doodt alles. Eenzaamheid onder de grootste massa vrienden en getrouwen die nooit meer doordringen tot wie of wat je bent en bovenal tot wat je voelt.